Klop, Klop...

Alleeeee, hier zijn we weer! Onze laatste posting was op 1 juli, alweer 4 weken geleden...ongelooflijk.
Inmiddels zijn we verhuisd naar Shilin dat ten noorden ligt van Taipei City. Blij dat we eindelijk uit het hotel zijn en tussen onze eigen spulletjes en katjes zitten.
Gijsje & Tijger hebben het, ondanks 6 weken zonder ons, het heel goed gesteld in het quarantaine hospitaal. En ze zijn het huis nu al gelukkig gewoon! Wat hebben wij ze gemist, onze beestjes.

Helaas heeft het allemaal een beetje tegen gezeten met het verhuis, maar uiteraard zijn dat maar kleine probleempjes tov de gebeurtenissen in Londen. Ondanks dat wij nog geen tv- en internetaansluiting hadden (pas sinds enkele dagen), hebben opa & oma uit Venray ons op de hoogte gehouden van alle ontwikkelingen. Verschrikkelijk, en toch zijn wij enorm gerustgesteld dat niemand van onze familie uit Londen zich in de buurt bevondt en dat ze allemaal veilig en wel zijn.

Maar ook wij zijn ongedeerd gebleven na onze eerste Typhoon! Adembenemend (niet mooi) eng gewoon! Wat een kracht heeft dit enorm natuurgeweld; windsnelheden tot wel 170km per uur met aanhoudende felle regen. De ramen en vensters trilden, de deuren kraakten en buiten gierde de wind als duizend-en-een verkoude uilen...oehhhh....oehhhh (maar dan heel hard)! Echter blijft het niet bij deze ene keer, schijnt...Nog 3 of meer te gaan tussen nu en October.

Gelukkig staat het huis er nog (met ons erin), maar er is hier en daar toch wat water binnengekomen. Voor de volgende keer zullen we beter voorbereid zijn. Al moet ik zeggen dat Christophe heel slim was geweest om een radio met batterijen en een paar zaklampen te kopen. En die hebben we dan ook nodig gehad, want rond 23uur viel de elektriciteit hier in de omgeving uit.
Op zich zou je zeggen dat als dit 's-nachts gebeurt en je slaapt, het niet zo erg is...dat klopt, bij jullie misschien...maar niet hier...want hier staat de airconditioning dag en nacht te draaien (anders kon je net zo goed buiten wonen...), en nu voel je het aankomen...toch?! Hier hadden we natuurlijk geen rekening mee gehouden.

En dus op de bewuste avond toen de elektriciteit uitviel, was het hier binnen om te stikken. Christophe dus naar buiten...binnen enkele minuten weer binnen om een regenjas te halen...waarom?!...hij was al drijfnat...en toen weer naar buiten op zoek naar onze elektriciteitskast. Maar ja, waar was die, nooit naar gevraagd??? Geen nood, zo stond plots een vrachtwagen in de straat en hoorden wij een paar mannen heen en weer, links en rechts roepen....en het licht etc. deed het weer binnen no-time! Dat bedoel ik, laat de volgende maar komen ;-)

Geïnteresseerd? Kijk gerust op http://www.cwb.gov.tw/V4e/index.htm !

En wat nog meer....ohhh ja:


Noah voor de eerste keer bij de kapper...geweldig! Hij vondt het allemaal prima. Uiteindelijk toen ze klaar waren, had hij zo'n haar-snit van David Beckam. Neeee, niet de laatste 'hair-do' van David (want volgens mij is ie nu kaal), maar met zijn 'beetje-punk-kapsel'!! zie foto hieronder...

Hij kruipt inmiddels en trekt zich recht aan alles waar hij maar bij kan (en dit binnen een week)...Goed zo jongen (of waren we beter af geweest met meteen te lopen...?) We zullen het zien en weten...

Hij zegt zijn eerste echte woordjes; mama, mama, mama en terwijl hij wijst naar vooral de lampjes...da,da da,da da,da (wat volgens mij betekent, daar, daar, daar). Mieters gewoon!


En...Noah spuugt nu ook zijn eten uit...minder natuurlijk, maar het hoort er allemaal bij. Vooral mijn eigen bereide fruitpapjes vindt hij fantastisch om tegen de vlakte te spuwen!! Toch maar weer uit potjes??? Nee...het zal na een tijdje wel overgaan. Scrambled egg vindt hij tot nu toe het meest vreemd en broodkorstjes het meest lekker!

Het leukste speelgoed vindt hij de 'grote beer', die hij van Ge, Ruud en Alwin heeft gekregen bij zijn geboorte. Daar stoeit en knuffelt hij als een razende mee. Geweldig om te zien...ze zijn nu ook beiden even groot!

In zijn buggy zit hij niet meer als een patatzak, maar leunt hij heerlijk voorover en vertelt hij met handen en voeten de hele wereld hoe mooi het leven is...werkelijk...voorbijgangers moeten zo om hem lachen en iedereen moet even aan hem komen. Inmiddels heeft de kapper al vele foto's gemaakt en misschien dat Noah binnenkort in de catalogue verschijnt van een gekend kledingmerk in Taiwan! Tja, zou dat niet grappig zijn...

Oh ja, Noah schijnt ook al tientallen vrouwen te krijgen! Moeders met kleine meisjes willen allemaal dat Noah met hun dochter trouwt. Maar dat is iets voor later, niet voor nu, laat hem nog maar 30 jaar bij zijn vader en moeder blijven, onze held !!!

Ahhh, wij horen hem huilen. Door zijn vele 'sprongetjes' slaapt hij niet meer zo vast...we gaan eens even zien! Welterusten en morgen gezond weer op!